Eigenlijk is mijn verhaal hetzelfde als dat van Essie. Ik moest mezelf om 8.40 melden, maar ook wij waren veel te vroeg. Dagkaart gekocht á €36 EUR want ik dacht dat ik er wel even zou zijn
Om 8.50 mocht ik naar boven waar we opgewacht zouden worden door een verpleegster. Helaas niemand en daar stonden we in een piepklein gangetje een beetje onwennig rond te kijken door de raampjes van de uitslaapkamer. Beetje gek wel. Na een minuut of 5 kwam er iemand en moest ik in dat gangetje afscheid nemen en mocht ik mezelf omkleden. Ik werd meegenomen naar een bed en werd gecontroleerd, er werden vragen gesteld en ik kreeg een heerlijke warme deken. Toen kwam het infuus. Ik weet uit ervaring dat dat het beste gaat in de zijkant van mijn pols, maar deze keer wilde ze het graag in mijn hand. Even prikken, ader rolt weg en even wat gedoe. Bult erop en pijn, dus andere verpleegster erbij die ook het e.e.a probeerde tot ik aangaf dat ze, wat mij betreft, wel een nieuwe mocht plaatsen aan de zijkant. Gelukkig ging dat ik één keer goed. Daarna nog een gesprekje met de Dr Swaan, Dr van Selms en finally, de clown van de afdeling die mij mee nam naar de OK. Dat alles ging heel snel. Hij praatte een eind weg, te grappig wel, daarna kreeg ik een kapje en weg was ik.
Toen ik bij kwam, voelde ik alleen maar opluchting. Het is voorbij! Rechts van mij hoorde ik praten over regels waar het meisje zich aan moest houden. Ze had net nieuwe implantaten. Wat zal ze blij geweest zijn...
Ik wilde alleen maar slapen, maar wilde ook graag naar huis, dus uit alle macht proberen om wakker te worden en te blijven. Na nog een beetje sukkelen kreeg ik water en al heel snel 2 boterhammen met kaas en 2 glazen appelsap. WoW, wat kan eten toch heerlijk zijn. Hop, nog een pil erin en ik was weer kiplekker! De verpleegster vroeg; ben jij Amber? Ik keek haar heel verbaasd aan, maar direct viel het kwartje. Essie had al naar mij gevraagd
Links van mij werd er werd er tegelijkertijd een emotionele vrouw binnen gereden. Ik wist meteen dat dat Essie was. De gordijnen waren dicht maar ik hoorde haar zeggen " Waar is Amber, is Amber nog hier" hihi. Dus ik zei " hier ben ik, Essie" Och gossie, wat een tranen van opluchting bij die vrouw. Even gekletst samen, ik heb voor Essie even onder haar lakens gekeken en toen mocht ik gaan. Even afscheid genomen en toen werd ik om 12.00 opgevangen door mijn zeer verbaasde man en dochter. Die wisten niet wat ze zagen, zo snel al wandelend weer terug. Ik baalde nog van mijn dagkaart, want ik was met €24 klaar geweest, hahah
De rit naar huis was lang, zeker als je moe bent, maar na een middag slapen voelde ik me prima. Vannacht redelijk geslapen, op mijn zij zelfs. Ik neem braaf de pijnstillers, maar vraag mij af of het nodig is. De Tramadol laat ik iig lekker liggen, die heb ik zeker niet nodig.
Ik mis nog wel wat informatie zoals bij wat er met de hechtingen gaat gebeuren. En ik weet ook niet of mijn implantaten gezweet hebben oid.
Wel zei Dr v Selms dat mijn kapsels extreem waren en dat hij er een hoop werk aan had. Ja, dat kan ik mijn voorstellen; mijn borsten bewogen niet eens meer, zo hard waren ze.
Vanmorgen liep ik door de huiskamer en ik voelde ze gewoon 'bewegen'
Al met al viel het ook mij 100% mee, zeker ook door de juiste lieve mensen daar!! Chapeau dames en heren als jullie dit meelezen
Boven is zeker geen plek om te wachten. Je komt de lift uit en je staat in een klein gangetje te wachten. Ook de omkleedkamer is maar klein, maar alles werkt en is schoon. Diegene die met jou meegaat kan beneden wachten. Oh, en denk eraan; geen dagkaart kopen. Dat is zonde van je geld, haha 
(op de weegschaal niets van te zien overigens 
Ik zal eens vragen over die hechtingen. 