Dat duurde gelukkig niet lang, en het was grappig om te zien dat alles nog opgezet moest worden en alle spullen klaarleggen, iedereen omkleden etc.
Ik werd opgehaald, dikke zoen aan man en dochter en gaan. Ik voelde me eigenlijk heel rustig, niet echt gestrest. Er was echt een soort van acceptatie gekomen in de afgelopen dagen.
Dr. Kappel kwam en ik mocht me uitkleden. Nog even een foto en ze vertelde me nog dat bij grote protheses het eerste resultaat echt schrikken kon zijn omdat de borst dan erg in elkaar valt. Maar gaf ze aan, tijd geven en het komt goed. Ik heb nog best wat weefsel van mijzelf, spannend.
Toen mocht het blauwe pakje aan, en mocht ik op de stoel gaan zitten. Ik mocht mijn sokken aanhouden en dr Kappel wikkelde 2 warme dekens om mij heen en een kussen in mijn rug. Wat een lieverd, je voelt veilig en rustig door haar. Even later werd het infuus aangelegd. 1 kant wilde mijn ader zich niet laten zien, de andere kant gelukkig wel. Met 1 vakkundig prikje zat het infuus erin, geen centje pijn. Ook de hartmeter werd aangesloten.
Nou.. op naar de OK. Daar aangekomen nog even de laatste checks en toen was het tijd. Ik had me voorgenomen rustig te ademen en aan fijne dingen te denken. Ik voelde dr. Kappel mijn hand vast houden. De andere hand werd waar het infuus zat werd wat koud en weg was ik. Het was allemaal heel ontspannen.
Toen ik wakker werd, lag ik op de uitslaapkamer en kwam Trudy me een lekker kopje thee en een broodje aanbieden. Ik had het koud en kreeg heerlijke warme lucht onder de deken geblazen. Wat een verwennerij
. Ik had geen pijn.Heerlijk een broodje jam en zoete thee gedronken. Aangekleed met hulp van Trudy en even geplast. Ik voelde me al gauw goed, alleen wat duizelig.
Dit was gelukkig ook snel over en hoort bij de narcose.
Dr. Kappel kwam langs en gaf aan dat alles goed is gegaan. De protheses waren beide nog heel en normale kleir, wel wat plooien erin, dus toch wel wat gezweet waarschijnlijk. Ze had zelfs nog wat kapsel kunnen verwijderen. Ik heb foto's van de implantaten gemaakt en ze daar achter gelaten.
Als ik naar beneden kijk zie ik nog wel een hobbeltje in mijn trui, dus er zit nog wel wat. Ik heb nog niet durven kijken.
Mijn eigen huisarts wil de drains helaas. Iet verwijderen, dus ik moet ervoor naar Zwolle. Ik hoop morgen, maar heb er weinig last van. Ik draag een riem tijdens het rondwandelen in huis en daar hangen ze aan. Bij het slapen heb ik een een haakje aan mijn nachtkastje gehangen, en ze hieraan opgehangen. Prima geslapen en qua pijn allemaal zeer goed te doen.
Wel heb ik wat lichte hoofdpijn en zo'n uitgedroogd gevoel. Dus ik drink veel water.
Zodra ik durf te kijken zal ik foto's maken en hier ook plaatsen.
Luna