DRjd schreef: โ20 jul 2022 19:01
Trudie schreef: โ16 jul 2022 18:15
Hoe is het nu met je?? Zag fotoล van je implantaten..goed dat die eruit zijn!
Hee hee..
Ja wat een zooitje was dat hรจ!
ik ben ook zo opgelucht dat ze eruit zijn en ze me niet meer nog zieker kunnen maken
ik heb wel nog een soort boos-gevoel op alle artsen die niet naar me geluisterd hebben en me zo rond hebben laten lopen met alle gevolgen van dien.
Met kleine stapjes merk ik wat vooruitgang. Sinds deze week wat minder vermoeid. Operatie is nu 5,5 week geleden. Van het depressieve/burn-out gevoel was ik meteen na de operatie vanaf en die is gelukkig ook niet meer terug gekomen. Dat geeft ook veel hoop op nog meer verbetering.
Wel zijn mijn borsten flink "mis"vormt. Ze vallen niet mooi terug nu de implantaten verwijderd zijn.
Dr. Kappel verwacht ook niet dat dit nog helemaal bij gaat trekken. Ik ben er nog niet zo uit wat ik hiermee wil. Dat ik plat ben kan ik heel goed accepteren, en hoop ik totaal geen moeite mee, maar het liefst wil ik gewoon 2 ongeveer gelijke borsten.
Dus daar ga ik de komende tijd nog goed over nadenken..
Hoi lieverd,
Dat boos-gevoel ken ik als geen ander. En alleen mensen die een weg als de onze afleggen, kunnen dat begrijpen.
Ik ben heel lang, heel boos geweest op artsen. Om mezelf en om wat ik bij anderen zag en zie. Gelukkig heb ik dat stukje door de jaren heen wel steeds meer losgelaten. En ook bij jou zal dat gebeuren, alleen kost het heel veel tijd. En hoe zwaarder de weg was, en hoe groter het onbegrip en de struggles, hoe langer het duurt.
Het is voor mensen gewoon niet voor te stellen waar wij tegenaan lopen. Het onbegrip is soms echt onmenselijk. De wanhoop is groot en je staat in een volle ruimte te schreeuwen om gehoord te worden, maar er wordt niet geluisterd. Het zal wel allemaal tussen de oren zitten...
Als ik er weer aan denk, komt er wel weer verdriet, vooral ook omdat ik nu in iets zit waar dit leed van toen tegen me gebruikt wordt. Er wordt iets van gemaakt dat niet klopt. Het is echt niet normaal. Maar goed, ik ben hier niet om over mezelf te schijven. Sorry hiervoor mop.
Ik ben zo blij dat je je langzaam weer beter voelt worden. Ik hoop dat je klachten uiteindelijk bijna helemaal weg zijn en jij weer de moeder kunt zijn die je wilde zijn.
En over het uiterlijk van je borsten moet je nu niet teveel nadenken, ook al snap ik je wel. Gelukkig heb je een lieve man aan je zijde die van je houdt, je beschermt en accepteert zoals je bent. Samen komen jullie er wel uit hoor. En Rita is een kunstenares. Mocht er echt iets nodig zijn, zal zij je zeker kunnen helpen.
Ik denk aan je lieverd en goed van je dat je even kwam schrijven. Dankjewel!
) en paar keer per week sport. Ik houd ook wel wat vocht vast als ik naar mijn vingers en gezicht kijk, maar dit kan ook aan het hete weer liggen van afgelopen weken natuurlijk. Merk alleen dat ik het aankomen erg vervelend vind en onzeker door wordt.
..
Hopelijk zijn je waarden al wat beter
