Ik ben al een tijdje even niet op het forum geweest en heb het gemist.
Ik wil me niet verontschuldigen maar misschien toch wel een beetje. Ik wil in elk geval uitleggen waarom en vertellen dat ik jullie niet vergeten ben. Absoluut niet en zal nooit gebeuren. Alles wat ik nu kan en doe heb ik aan jullie te danken. Aan de fantastische harde werkers achter deze site en dit forum en aan de steun van alle lotgenoten. Ik heb er alles aan te danken.
Dat iis a ook een beetje de reden. Het gaat eigenlijk heel eeg goed met me. Het is nu 9 weken geleden dat ik mijn explantatie had. Ik heb nog wel klachten maar zoveel minder. Eigenlijk heb ik alleen nog maar lage onderrug klachten (ik ben net bij een fysio geweest en heb goede hoop)en last van veel moe ( maar herstel dasr ook weer dneller van dan eerst ). Alle andere pijnen zijn eigenlijk weg. Ik neem helemaal geen pijnstilling meer ipv elke dag tramadol en paracetamol en of ibuprofen.
Ik kan sporten,
nog niet op mijn oude niveau zoals voor mijn siliconen maar ik kan sporten en merk meestal vooruitgang. Soms heb ik een mindere dag qua energie maar dan heb ik ervoor ook wel veel gedaan voor iemand die nog moet herstellen. Mijn man zegt dan; je doet ook veel hoor. Maar ik zeg dan; dat is normaal wat ik doe, voor mijn siliconen deed ik meer, alleen vergeleken met hele dagen op de bank liggen lijkt het veel.
En het is ook wel veel. Ik kan zoveel meer.
Ik ben super druk met een eigen bedrijfje opstarten. Heel klein hoor maar wel van mezelf.
Ik ben kapster en ik zit nu in de ziektewet bij het UWV. Mijn contract werd niet verlengd, vanaf 1 April zit ik bij het UWV. Toevallig valt het net samen met de corona tijd maar kwam echt door langdurig ziek in een half jaar contract.
Omdat ik geen nieuwe baan kan vinden waar ik eerst een uurtje kan opbouwen en zo uitbreiden ( ik kan nog geen 8 uur achterelkaar staan en werken ) en omdat ik zo een nare ervaring heb gehad met mijn vorige 2 werkgevers (door mijn ziek zijn) besluit ik om ook voor mezelf te beginnen.
Ik heb de afgelopen weken een kamertje hier in huis omgebouwed tot mini kapsalon. Met wasbak en al. Een hele echte.
3 augustus een afspraak met het UWV en dan kan ik met behoud van mijn uitkering gaan starten. Eindelijk weer werken. Heb er zoveel zin in!!!
Ik kan alles in mijn eigen tempo doen. Goed opbouwen. Het UWV vult aan wat ik nog niet genoeg bij elkaar haal in het begin.
Ik heb weinig risico omdat ik geen pand hoef te huren of personeel heb. Mijn man heeft een goede vaste baan dus ik mag het proberen en oefenen.
Ik heb al klanten die staan te wachten totdat ik weer begin dus dat is zo leuk en ik voel me vereerd dat ze weer bij me willen komen straks.
Ook zijn we bezig met een grote verbouwing aan het huis. Dat doen we niet zelf maar toch ben je druk met uitzoeken enzo wat je wil en wat kan.
En dan ben ik nog samen met Chika bezig met ons boek en social media van mooizoalsikben aan het opzetten.
Deze laatste 2 gaan niet zo hard maar gaan wel. Chika heeft ook even veel aan haar hoofd dus het staat op een laag pitje maar het pitje is zeker niet uit.
Voor het boek is het begin er. Alleen verhalen van de vrouwen hebben we nog niet. Ik ga me binnenkort weer helemaal hiervoor inzetten en zal jullie vertellen en laten zien wat we tot nu toe hebben. Alles op zijn tijd.
Dus ja, het gaat eigenlijk heel goed. Lichamelijk maar toch ook wel geestelijk.
Het word iets makkelijker om buitenshuis te komen zonder me heel erg naar te voelen. Ik accepteer mezelf en mijn kleine borsten beetje bij beetje wat meer. Steeds meer.
Soms nog wel momentjes maar ik denk dat iedereen dat wel heeft. Onzekere momentjes. Iedereen heeft wel een punt aan zijn of haar lichaam wat diegene lastig vind en daar onzeker over is. Kunst is om daar boven te staan en te weten en te voelen dat dat onzeker puntje je niet definieert. Het maakt je niet de persoon die je bent. Wat je allemaal hebt meegemaakt maakt je deels tot wie je bent en je ziel. Je mooie sterke prachtige ziel. Die is belangrijk. Uiterlijk mag minder heftig op de voorgrond staan.
Dat besef ik me meer en meer en ik voel me er beter door.
Ik ga goed voor mezelf zorgen en lief zijn voor mijn lijf. Ze heeft al zoveel doorgemaakt. Allemaal vanwege dat ik niet genoeg van mezelf hield.
Eetstoornis, automutilatie, siliconen vergiftiging.
Nu is het tijd voor acceptatie en vooral heel veel zelf liefde. En dat gun ik iedereen.
Wees niet zo streng voor jezelf en ben je eigen beste vriendin. Je eigen BFF.
Lieve dames, ik zal er weer wat meer zijn en jullie verhalen lezen en hopelijk een bijdrage kunnen leveren. Er net zo voor jullie zijn als jullie voor mij waren.
Dank, heel veel dank en liefs, heel veel liefs
Sammie
♀️
♂️
Goed om te lezen dat het zo fijn gaat