Jee zeg ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Zucht....
Ik ben Cin Moeder van 2 al volwassen dochters , ik ben 46 jaar en ik heb sinds 2003 Mghan borstimplantaten .Geplaatst door Dr Noordanus in t Flevo ziekenhuis in Almere.
Echter was dit niet de eerste keer dat ik onder het mes ging voor mijn borsten.
In zowel 2001 als in 2002 moest het over omdat ik al gelijk las t kreeg van rimpeling ( dit waren ronde Silimed implantaten) Afijn paar duizend euro verder was ik blij met het resultaat wat de PC had kunnen bewerkstelligen. Nog een klein beetje rimpeling zichtbaar maar daar kon ik wel mee leven.
Zo zijn er jaren voorbij gegaan dat ik erg blij was met mijn goed gevulde boezem.
Ik zag wel eens een verhaal voorbij komen met problemen met implantaten maar ik prijste mijzelf gelukkig met het feit dat het bij mij allemaal zo goed ging.
Nu inmiddels 2018 . 15 jaar na de laatste operatie ben ik niet zo blij meer en prijs ik mij nog maar weinig gelukkig.
Het werd 2015 en ik kreeg vreemde gezondheidsklachten . Heftige oogontsteking ( beide ogen) wat lang aanhield, Steeds terugkerende luchtwegontstekingen ( maar ik heb in t verleden lang gerookt dus daar wijdde ik dat aan)
Nachtelijke zweetaanvallen, draai duizelingen, ( meniere) maar ook oogmigraine ( lichtflitsen in mn ogen)
Toen eind 2015 voelde ik voor het eerst een keer in de ochtend toen ik nog in bed lag pijn als ik diep adem haalde. Wederom wuifde ik dat weg..Wellicht spiertje verrekt of iets dergelijks.
Maar ik bleef me niet goed voelen..
Ik was gewoon toe aan vakantie !!!! Dacht ik!.
Ik ben vol energie op reis gegaan naar Thailand, en daar begonnen mn slaap problemen ( achteraf)
Ik dacht aan jetlag, Maar na een klein maand bij thuiskomst viel ik na werk zomaar op de bank in slaap.Ook merkte ik op dat ik de ondertiteling op de tv niet meer zo goed kon lezen.
Dat hield een paar weken aan toen ik geveld werd door "de griep" ( dit was begin maart 2016 ) Waar ik in m,n hele leven ook nog nooit echt last van had gehad.
Maar deze ogenschijnlijke 'griep' ging niet over. Sterker nog.. Ik kreeg steeds meer problemen met mijn longen en luchtwegen. Pijnlijke aanhoudende hoest ,
In mei 2016 ging ik voor het eerst naar een dokter .
Voor de pijn achter mn borst ( bovenbuik) Het was een feestdag dus kreeg een dienstdoende arts. ( omeprazol ) kreeg ik voorgeschreven.
Ik merkte geen verbetering voor de pijn achter mijn borst/ bovenbuik dus ik 2 weken erna naar mn eigen huisarts. ( was ik nog nooit geweest gezien ik nog maar 2 jaar in deze stad woonde)
Ik was inmiddels ( al) 10 weken ziek en voelde me verdrietig ongerust en uitgeput.
Ik kom daar dus bij een jonge vrouwelijke huisarts die ik nog nooit gezien had. Best wel ontdaan en bezorgd over het feit dat ik al zo lang klachten had en waar maar geen verbetering in zag komen werd ik naar huis gestuurd met een AB kuur en de mededeling dat het nu eenmaal soms wat langer kan duren.
Deze kuur hielp helemaal niets en onderwijl werd ik maar zieker en zieker.
Ook steeds meer paniek ( want wat is er met mij aan de hand?)
Een volgend bezoek aan mn huisarts volgde, Ik wederom in tranen ( van uitputting, slecht slapen en het ziek zijn.
Kreeg ik voor het eerst de vraag.. Mevrouw heeft u niet teveel stress??
Ehhhh JA! ik heb stress omdat ik maar ziek blijf!.
Inmiddels had ik mij ziek gemeld bij werk ( juni 2016)
Ik vroeg een verwijzing naar de KNO arts... Deze wilde ze mij niet geven omdat ze letterlijk zei ( ik denk niet dat een KNO arts u beter kan maken)
Ik heb toch die verwijzing gekregen en na een CT scan bleek dat al mn Sinusholtes ontstoken waren. Na een zware medicijnkuur werden mn luchtwegklachten EINDELIJK minder.
Dus ik dacht Oh nu ga ik eindelijk beter worden.
Maar niets was minder waar.
De luchtwegklachten waren inmiddels onder controle maar de pijn achter mijn borst werd des te heftiger.
Ik kreeg mede daardoor paniekaanvallen en raakte steeds meer oververmoeid.
Ik sliep 3 uurtjes en werd wakker van de pijn.
Diagnose : Burn out.
En daar moest ik t mee doen..
Maar hoezo Burn out ? Ik had een super leuk leven! Leuke baan,gezonde leuke kinderen. 'Mooi huis..
Gewoon t ging prima voordat ik ziek werd.????
Maar ik ging t zelf ook geloven.. Ik heb zoveel onderzoeken gekregen.,
En er werd maar niets gevonden. Volgens mn bloed zo gezond als een vis! Longen , hart, maag, Niets te vinden
Mijn wil om weer beter te worden was zo sterk dat ik gelijk in therapie ( 20 weken) ben gegaan.
Om stress onder controle te krijgen en te leren luisteren naar mn lichaam.
Nou ik kan je vertellen dat ik vrijwel alle coping vaardigheden wel beheers inmiddels en ik mediteerde me suf.
Maar ik bleef maar ziek. De pijn werd heftiger mn ogen slechter ( oogarts vond ook niets)
Uiteindelijk ( na heel lang zeuren bij HA) een verwijzing gekregen om mn borsten te laten controleren ( dit had ik al aan gegeven in okt 2016) maar ze achtte dat niet waarschijnlijk ( omdat ik immers al de BURNOUT stempel had gekregen)
Dus In augustus 2017 MRI in VUMC.
Uitslag Implantaten zijn nog intact.
Wat wilt u? Een afspraak bij Dokter Nananyakara.?
Ja! graag!
En dan nu... Hoe is t nu... Bijna 3 jaar verder.. Nog steeds een continue pijn achter mn bosten welke uitstraalt naar mn bovenbuik en schouderbladen. ( soms zelfs naar beide boven armen).
Ik ben mijn baan inmiddels kwijt, maar ik weet wel wat er met mij aan de hand is en waarom ik ziek ben en blijf!
Deze afspraak met Dr Nananyakara heeft dus afgelopen week eindelijk plaatsgevonden , Hij hoorde mijn lange verhaal aan en deed lichamelijk onderzoek.
Verdikte lymfeklieren in beide oksels en hij durfde bijna met zekerheid te zeggen dat ik ziek ben door de implantaten, omdat het hele gebied rondom de implantaten meedoet. En hij kwam met het onomstotelijk oordeel. Ze moeten eruit !!! U bent al zo lang ziek en u gaat namelijk alleen nog maar zieker worden als we ze niet verwijderen
Hij verzekerde me ook dat dit niet tussen mijn oren zit.
En dat hij inmiddels honderden vrouwen heeft gezien met problemen met implantaten en weet waar hij het over heeft.
Ik ben ergens heel blij dat ik nu eindelijk echt gehoord wordt
Ik wil niet denken aan hoe t er straks uitziet maar op deze manier ( met borsten) kan ik niet meer leven. Sterker nog ik leef eigenlijk al 2 jaar niet meer maar ben alleen nog maar aan het overleven.
Het is een enorm uitgebreid verhaal geworden ( dank een ieder die het helemaal heeft uitgelezen)
Ik merk ook nu ik alles een x zo uitgeschreven heb een opluchting.
Ik Hoop dat jullie me tips kunnen geven omtrent de explantatie. Ik ben niet van plan om nieuwe te nemen ( De dokter zei dat dat wel kan) Maar ik durf het niet meer. Ik wil weer normaal kunnen functioneren zonder pijn en ongemakken en mn leven weer op kunnen pakken . Ik hoop ook zoooo dat t niet te laat is.
Zijn er meer vrouwen die ze al 15 jaar hadden en toch redelijk hersteld zijn na verwijderen?
Ik heb 23 februari afspraak bij PC in t VU. Ik
wil voorstellen om wel overtollige huid te verwijderen . Ik hoop dat dat lukt Dan zijn ze wel klein maar misschien nog wel een klein beetje toonbaar..
Liefde mede lotgenoten..
Heel veel dank voor het lezen van mijn verhaal <3
Cin
