Graag stel ik mezelf even voor! Ik ben een meid van 26 jaar. Net afgestudeerd en sinds een half jaar fulltime aan de slag als Subsidieadviseur.
Toen ik 18 was, was ik zo plat als een dubbeltje... Psychisch ging ik er aan kapot, aan het feit dat ik geen borsten had. Toen op een gegeven moment mijn nichtje tegen me zei: "mijn zusje heeft nog meer tiet dan jij" was de toon helemaal gezet en besloot ik er wat aan te gaan doen want dat deed heel veel pijn. Mijn ouders hebben me geprobeerd er vanaf te praten en hebben het zo lang ze konden uitgesteld... Maar leer mij kennen: als ik iets wil ga ik daar voor! Heb heel hard gespaard en ben in juni 2004 onder het mes gegaan bij Linea Aesthetica in Brussel. Vond het een nare bedoeling daar: echt zo'n nummertjes idee. Je was nog niet wakker of je werd al naar buiten gebonjourd. Tijdens de operatie ben ik ook nog wakker geworden uit de slaapnarcose, dus prettig was echt anders.
Nu is dit inmiddels 8 jaar geleden en begon ik te denken aan een prothesewissel. Toen ik daar over na begon te denken besefte ik steeds meer en meer dat ik het echt niet zie zitten om elke tien jaar 4000 euro neer te tellen en steeds maar weer onder dat mes te gaan. Toendertijd beloofden ze ook dat de implantaten zeker wel 25 jaar mee gingen.... Dat bleek dus echt niet zo te zijn. Ik wil weer terug naar puur natuur. Ben 26 en denk ook al aan kindjes, als ik die mag krijgen. Hen gun ik het beste en geen moeder met siliconen in haar lijf. Wanneer ik hersteld ben hoop ik dat ik kindjes mag krijgen! Ik dacht ook maar zo; ik wil eerst weten hoe ik er uit zie, het is al zo lang geleden dat ik het niet eens meer weet... Ik ben ook een stuk ouder en realiseer me nu dat uiterlijk niets zegt over wie ik ben. Het gaat om mij, de echte CarpeDiem, niet om hoe groot mijn borsten zijn. Ik heb een geweldige vriend die me neemt zoals ik ben, het doet er niet toe hoe groot of hoe klein ze zijn.
Natuurlijk is het voor mij nog niet te overzien wat mijn psychische gesteldheid is na de explantatie... Misschien kan ik mezelf accepteren, misschien kan ik er niet mee leven... Dat zien we dan wel weer. Mocht dat echt niet lukken, kan ik altijd nog gebruik maken van de BRAVA methode. Siliconen komen er in ieder geval niet meer in. Snap niet waar ik ooit aan begonnen ben. Natuurlijk was dat toendertijd wel de beste oplossing, maar nu heb ik spijt. Waarom zou je in iets gaan snijden dat gezond is? Harde les, gelukkig kan het (hopelijk) nog redelijk ongedaan gemaakt worden... met wat littekens dan die me herinneren aan de tijd dat ik nog jong en onbezonnen was
Ik weet inmiddels mijn explantatiedatum: dinsdag 29 mei. Het duurt dus nog even tot ik jullie een verslag en eventueel foto's op kan sturen (voor diegenen die daarin geintresseerd zijn natuurlijk). Heb er bewust voor gekozen (kon wel eerder aan de beurt zijn), want zo kan ik wat meer geld sparen en kan ik in oude staat de bruiloft van mijn vriendin bijwonen (waar ik een strapless jurkje aan moet).
Zo, wat een verhaal. Mochten jullie je verhaal/foto's willen delen, dan ben ik daar heel blij mee! Ik merk wel dat het heel erg gerust stelt (ook van je af schrijven werkt goed).
Liefs, CarpeDiem
!! Wat goed dat je al een explant datum hebt!! 
).
.