In 2011(ik was 51 jaar) is bij mij borstkanker geconstateerd (DCIS) en na eerst een borstbesparende ingreep is het volledige borstweefsel verwijderd. Ik kreeg de mogelijkheid om voor een borstreconstructie te gaan en daar had ik oren naar. Geen gedoe met een losse prothese in mijn BH. Tijdens consult bij de plastisch chirurg heb ik nog gevraagd naar de veiligheid, want het PIP-verhaal was actueel. Maar ik werd gerustgesteld. Aan operaties waren altijd risico’s verbonden, maar implantaten waren veilig. (Wat ben ik achteraf blij, dat mijn dochter (zij kreeg een jaar later borstkanker) niet voor een implantaat heeft gekozen!)
In 2012 is het implantaat geplaatst. Daarna nog een tepelcorrectie en toen was ik er na een wat mij betreft mislukte tatoeage wel klaar mee.
Ik was tevreden en kreeg weer vertrouwen in mijn lijf. Zelfs naturistisch kamperen en saunabezoek was geen probleem. De eerste jaren ging alles lichamelijk van een leien dakje. Geestelijk wat minder maar dat had een andere oorzaak. Eind 2015 ineens boezemfibrilleren. Geen oorzaak gevonden, tabletjes mee voor als het zich nog eens voor zou doen (en dat deed het een aantal keren). Daarna ben ik blijven sukkelen met afwisselend burn-out-klachten, algeheel niet goed voelen. Vage klachten, die voor het gemak door mijzelf dan maar aan de overgang geweten werden. Tijdens het hardlopen kreeg ik steeds vaker een druk/pijn op de borst aan de kant van het implantaat. Zomer 2019 toch met mijn klachten naar de plastisch chirurg terug, omdat ik bang was voor lekken/zweten van het implantaat. Het is een Allergan en de berichten daarover ontgingen me niet. De chirurg was van mening, dat siliconen ook in andere producten (shampoo’s, crèmes e.d.) voorkomen en dat ik die ook gewoon gebruik, zonder er verder over na te denken. Hij heeft gekeken en gevoeld en stelde vast, dat het implantaat intact was. Herfst 2019 weer boezemfibrilleren na een poos geen. Weer naar de cardioloog en allerlei onderzoeken gehad en niets gevonden. De pijn op mijn borst tijdens het hardlopen kan niet aan problemen met het hart toegewezen worden.
Afgelopen zomer kreeg ik pijn in mijn linkerarm en die gaat maar niet over. Fysio, injectie, pijnstillers, het helpt allemaal niet. Foto en echo laten niets bijzonders zien. Weer naar de fysio en de pijn wordt naar mijn idee alleen maar erger. Slapen gaat slecht en ik weet het allemaal niet meer. Ik krijg steeds meer de overtuiging dat het toch bij het implantaat gezocht moet worden. Ik wil het eruit!
Mijn huisarts weet er helemaal niets van. Ik heb zelf aan moeten sturen en uit moeten leggen. Echt onbegrijpelijk. Zelfs over de voorwaarden voor vergoeding door de zorgverzekering moest ik naar een toelichting verwijzen.
Ik heb geprobeerd met dr. Kappel in contact te komen, maar ze heeft tot nu toe nog niet teruggebeld. Ik heb daarover de hoop inmiddels opgegeven en ben me nu verder aan het oriënteren.
Ik heb mijn klachten overigens gemeld bij het meldpunt en me aangemeld voor de rechtzaak.
Ik heb ontzettend veel ellende voorbij zien komen en iedere keer ben ik geschokt en boos over vele uitspraken van pc's en hun aanpak. Voelen of implantaat intact is 
siliconen in shampoo enz... 
