Kleed me zoals ik wil, ook strakkere hemdjes.
Als iemand aan komt geef ik daar niks om.
Ik draag overdag nog wel de tijdelijke prothese.
Maar nu komt het..laatst een BBQ met personen waar ik me niet direct bij op mijn gemak voel.
Ik draai en draai voor de spiegel, wissel kledingstukken.
Man o man wat voel ik me ineens onzeker.
Ergens wist ik dat dit moment zou komen..maar toch.
Dit voelt niet fijn.
Verrast door mijn kwetsbaarheid.
Ik realiseer me dat dit een groeifase is en dat het gaandeweg beter en makkelijker gaat worden.
Maar oh, wat is dit lastig!
Ik neem wat afstand, even naar de positieve en trotse flow.
Want ik ben oprecht trots en ben positief, voel me 1000x beter dan voorheen en veel klachten zijn verdwenen.
Mijn ogen zijn weer helder en de kleur van mijn huid is veranderd (mooier, frisser)
Terug naar de spiegel, kijk wat mooi staat in mijn gezicht, wat laat mijn frisse blik nog meer sprankelen.
Zonder twijfel pak ik een lichtblauwe jeans en lichte denim blouse in fijn en zacht materiaal (niet heel bijzonder maar het gaat om je eigen gevoel) slippers eronder, armbandjes om, krullen in een nonchalante knot, lipgloss op.
You go girl! You can beat this! #growmind
Had hem nog niet gezien. Eigenlijk hoort hij bij het deel acceptatie: 
