Hi dames,
Ook vanuit mij even een update hoe het gegaan is, want ze zijn eruit!! Het was een bewogen dagje kan ik wel stellen.
Zenuwen zaten er goed in, maar ik werd goed ontvangen en ging snel de OK in. Eenmaal eruit baalde ik want ik lag heerlijk te dromen en kwam echt super uit de narcose. Ze vertelde dat alles goed gegaan was en er 200cc(!) vet geoogst was (voorspelling was 150-200cc; implantaten waren 290cc en ik had ze 1.5jaar). Ik heb al even vlug gekeken en vind ze erg schattig, hoop dat het niet teveel slinkt.
Ik heb vrij vlot toen ik uit de narcose meteen naar Stef gevraagd en half wazig gezwaaid toen ze de OK in ging (ik lag voor de deur dus zag iedereen in- en uitrijden haha). Ook erna Tauwja nog ontmoet! De verpleegster snapte er niks van!
Helaas ging het even later bergafwaarts. Mijn hartslag sloeg op hol en bleef in rust schommelen tussen de 110-140. Tegenover me lag nog een dame met hetzelfde probleem. Op een gegeven moment raakte ik er best van in paniek, vooral omdat ik echt een luistervinkje ben en hun zorgen over onze hartslagen meekreeg. Ze gaven me kalmeringstabletten en een oxazepam en ik werd vrij snel rustig. Uiteindelijk was hun verklaring dat het kwam door de adrenaline die wordt ingespoten om het vet te oogsten, maar dat slechts een klein percentage daar later nog op reageert (typisch). Mijn hartslag bleef echter hoog en ze twijfelde om ons naar het ziekenhuis te sturen. Dat wilde ik absoluut niet dus heb me er hard voor gemaakt om naar huis te gaan - met geluk. De andere dame is wel naar het ziekenhuis gegaan, maar mijn moeder is verpleegkundige dus vertrouwde op goede zorg. Heb de hele weg terug liggen dutten en ondertussen met mijn moeders apple watch mijn hartslag goed in de gaten gehouden. Uiteindelijk waren we pas om 20.30u thuis, heb ik wat gegeten, en werd mijn hartslag steeds beter.
Ook nu is ie weer stabiel! Ik voel me wel alsof ik 20x ben overreden door een vrachtauto. Alles doet pijn auw auw auw, morfinepil al achter de kiezen maar zelfs dat helpt niet veel... Tips zijn welkom, vooral mijn rug doet echt pijn wat liggen lastig maakt! Morgen (of de dagen erna) zal vast beter gaan. Ik ben in ieder geval blij dat ik thuis in bed lig en verlost ben van de implantaten. En mijn kleine boobies kan ik niet meer dan omarmen en welkom terug heten <3
