SVS-MELDPUNT KLACHTEN SILICONEN

Ik laat volgende week mijn implantaten verwijderen.
Ik heb veel klachten..
Maar nu ben ik zo bang.
Ik laat mijzelf verminken zonder zeker te weten of het mijn gezondheid zal verbeteren en dat vind ik zo eng.

Ik vind het vreselijk dat ik alléén ben daar. Dat er niemand mee mag naar de operatie. Of als ik uit de o.k. kom, ik niet de hand vast kan houden van iemand die ik ken...
Ik ben extreem bang voor infuus prikken. Maar daar mag ook niemand bij zijn.

Ik ben bang dat ik mijzelf niet meer durf te bekijken in de spiegel straks. Hoe het gaat worden.

Iedereen hier lijkt zo zeker van haar zaak.
Zo vol vertrouwen de ingreep tegemoet .

Ik deed deze operatie 16.5 jaar geleden niet voor niets...
En straks wéér die onzekerheid.
Dat schamen voor mezelf. Een lege hand wanneer je je borst aanraakt...

En ik durf het mensen niet te vertellen.
Het was al een goed geheim dat ik überhaupt een borstvergroting had ondergaan.

Wat zeg ik tegen mijn saunavriendin.
Ik denk niet dat ik nog naar de sauna wil straks.
Etc etc

Dat gevoel...
Ik wil beter worden, mij beter voelen.
Dit KAN de oorzaak zijn.
Hoeft ook niet.
En dan voel ik me straks nóg slechter.
Omdat ik die sprong in het diepe nam en mij moedwillig heb laten verminken....
Stel je voor

Ach meid ik lees je spanning en zorgen.
Wat vervelend dat je je zo ongerust maakt.
Ik snap je angst wel omdat ik echt het zelfde voelde wat betreft je angst om het eind resultaat en je gevoel nooit meer naar de sauna te gaan. Ik dacht ook, hey ik nam ze niet voor niets ooit jaren geleden.
Toch viel het eind resultaat me zo enorm mee! Ik heb ook net als jij alleen explantatie gedaan. Ik wist heel zeker dat ik mijn lijf niet langer aan gif wilde bloot stellen en als daar minder fraaie borsten bij zouden horen, zou ik dat op de koop toe nemen.
Maar borsten zonder implantaat zijn echt vaak veel mooier als ze puur natuur zijn. Alleen is ons beeld door die grote implantaten gewoon verknipt geraakt.
Ik dacht ook nooit meer naar een sauna te gaan. Maar kan je zeggen dat toen ik een half jaar na de explantatie in de sauna zat, pas dacht.... Kijk nou ik zit gewoon in de sauna zonder dat ik me schaam.
Lieverd echt het komt goed! Heb vertrouwen in je zelf.
Je zegt dat je niet eens weet of je klachten gaan verminderen als je een explantatie achter de rug hebt. Dat klopt dat weet je niet. Maar in bijna alle gevallen is dat wel zo, en wat wel zeker is, is dat je voor een gezondere jij gaat. Als je je lichaam nog langer bloot stelt aan die gif bommen is het bijna wel zeker dat er op lange termijn schade aan je lichaam ontstaat.
Ik wens je heel veel sterkte morgen, het gaat goed komen.
Doe vandaag iets waar je blij van kan worden en zoek wat afleiding.
Liefs essi

Mariaa schreef: ↑

31 aug 2020 04:43

Ik laat volgende week mijn implantaten verwijderen.
Ik heb veel klachten..
Maar nu ben ik zo bang.
Ik laat mijzelf verminken zonder zeker te weten of het mijn gezondheid zal verbeteren en dat vind ik zo eng.

Ik vind het vreselijk dat ik alléén ben daar. Dat er niemand mee mag naar de operatie. Of als ik uit de o.k. kom, ik niet de hand vast kan houden van iemand die ik ken...
Ik ben extreem bang voor infuus prikken. Maar daar mag ook niemand bij zijn.

Ik ben bang dat ik mijzelf niet meer durf te bekijken in de spiegel straks. Hoe het gaat worden.

Iedereen hier lijkt zo zeker van haar zaak.
Zo vol vertrouwen de ingreep tegemoet .

Ik deed deze operatie 16.5 jaar geleden niet voor niets...
En straks wéér die onzekerheid.
Dat schamen voor mezelf. Een lege hand wanneer je je borst aanraakt...

En ik durf het mensen niet te vertellen.
Het was al een goed geheim dat ik überhaupt een borstvergroting had ondergaan.

Wat zeg ik tegen mijn saunavriendin.
Ik denk niet dat ik nog naar de sauna wil straks.
Etc etc

Dat gevoel...
Ik wil beter worden, mij beter voelen.
Dit KAN de oorzaak zijn.
Hoeft ook niet.
En dan voel ik me straks nóg slechter.
Omdat ik die sprong in het diepe nam en mij moedwillig heb laten verminken....
Stel je voor

jeetje heftig... ik hoop dat je echt straks opknapt als de siliconen verwijderd zijn....

Ik ben er juist heel open in ook naar mijn omgeving En ook zag je bij mij niet dat ze nep zijn...
ik wil iedereen waarschuwen voor die troep! En misschien heb ik op het moment ook echt schijt aan wat andere ervan vinden.. (ik zou je wel wat kracht willen sturen 🥰).
24 was ik dat ik bv nam dik onzeker en zei altijd gekscherend ik heb twee ruggen... nu ben ik 40 en heb alle onzekerheid overboord gegooid..

Tevens denk ik echt dat het beeld van hoe een vrouw er uit moet zien ziekelijk is... pfff heftig hoor ook ik ben daarin meegegaan.

Ik hoop zo voor je dat het oké is kleinere borsten Misschien dat je nog met iemand (vertrouwenspersoon) kan praten?

Super dikke knuffel voor jou! Voor deze heftige periode
Liefs EvaSarah

Ik begrijp je angsten helemaal, ben zelf ook bang hoor. Voor de narcose, het block wat gezet gaat worden, het alleen zijn tijdens die dingen en hoe zal het eruit gaan zien.
Hopelijk valt het voor ons beiden erg mee. Alvast heel veel succes

Liefs mieke

Muisje schreef: ↑

31 aug 2020 18:20

Ik begrijp je angsten helemaal, ben zelf ook bang hoor. Voor de narcose, het block wat gezet gaat worden, het alleen zijn tijdens die dingen en hoe zal het eruit gaan zien.
Hopelijk valt het voor ons beiden erg mee. Alvast heel veel succes

Liefs mieke

Oh 1 dag na mij.
Wat spannend he

Ja heel erg. Zal zo blij zijn als ik het achter de rug heb

Sterkte Mariaa, ook met jou komt alles goed hoor!

Een warme groet,
Monique MKS

Hey, als het goed is is het achter de rug. Hoe gaat het nu met je??

Lieve Mariaa,
Ik heb een brok in mijn keel, het lijkt wel of ik jouw bericht zelf heb geschreven. De angst, alle controle uit handen geven, het alleen zijn, en de vragen over het resultaat daarna.

Maar jouw bericht dateert uit augustus. Dus jij hebt het nu achter de rug. Hoe was het? Beter gezegd: hoe ervaarde jij het? Kon je ook iets rustgevend krijgen? Hoe voelde jij je, vooraf aan de operatie op die lokatie, het bijkomen uit narcose, het herstel en het resultaat.... Hoe is het nu met jou?

Rosa schreef: ↑

13 okt 2021 10:38

Lieve Mariaa,
Ik heb een brok in mijn keel, het lijkt wel of ik jouw bericht zelf heb geschreven. De angst, alle controle uit handen geven, het alleen zijn, en de vragen over het resultaat daarna.

Maar jouw bericht dateert uit augustus. Dus jij hebt het nu achter de rug. Hoe was het? Beter gezegd: hoe ervaarde jij het? Kon je ook iets rustgevend krijgen? Hoe voelde jij je, vooraf aan de operatie op die lokatie, het bijkomen uit narcose, het herstel en het resultaat.... Hoe is het nu met jou?

Het is van vorig jaar Heb je denk ik overheen gelezen haha.

Hier is haar andere topic.

Succes!
viewtopic.php?f=262&t=3011&start=45