Explantatie geamputeerde borst Faye / geen nieuwe reconstructie / sportieve vrouw met ervaring met uitwendige prothese
Geplaatst: 01 mar 2023 09:46
Voorsteltopic: viewtopic.php?f=273&t=4306
Hallo lieve allemaal,
Gisteren was het eindelijk zover verwijdering van mijn borstprothese.
De afgelopen maanden veel afleiding gehad in mijn sport, door de wedstrijden waar ik aan deel heb genomen. En toen begin februari waren er geen doelen meer, enkel nog trainen en werd de datum 28 februari voor mij heel voelbaar. Wel nog op het forum gelezen hoe het andere dames verging maar ik merkte dat ik veel onrust en spanning kreeg,
De dagen sleepten zich vooruit en werd heel onrustig, gespannen en slapen lukte steeds slechter. Ik had ook geregeld veel klachten en mijn thermostaat was weer heel erg stuk. Zo veel warmte die ik niet kwijt kon. En vooral mijn ogen en mond zo verschrikkelijk droog dat was ook niet fijn. MIjn geheugen was echt zo slecht. Ik ging echt twijfelen of ik niet aan het dementeren was
Maar gisteren was het eindelijk zover.
Ik moet zeggen onderweg naar het zh en in het zh was er ineens een totale rust in mijn hele lichaam. Bleek ook toen ze mijn hartslag op gingen meten 47. MIjn man keek ook al verbaast. Zei ik heb een rust in mijn lichaam die ik de afgelopen weken niet heb gevoeld. Het idee dat het eindelijk gaat gebeuren.
Toen ze me aansloten voor de operatie was mijn hartslag nog steeds rustig. Die ging pas wat hoger op het moment dat ik op de operatietafel lag. Alles flitste voorbij van de afgelopen jaren. Zal ik nu eindelijk eens alles af kunnen sluiten.
Ze waren echt allemaal zo super lief in het zh. De verpleging, anesthesist en mijn PC.
Ik lag onder zeil zijn rond 13.30 uur. De PC heeft de overtollige huid tijdens de operatie ook weggehaald om dat ik geen reconstructie wil. Ik wil niet meer onder narcose. De afgelopen jaren is er al zoveel gebeurt dat ik het gewriemel aan mijn lijf beu ben.
En toen ineens hoorde ik mijn naam roepen om wakker te worden, het was ca 16 uur. Ik keek gelijk onder de deken en daar zag ik dat mijn borstprothese was verwijdert. Gelijk was ik opgelucht en blij. Hij is eruit eindelijk. Wat een goed gevoel om wakker te worden. Ik kon echter niet goed inademen en had pijn. Ik kreeg gelijk pijnmedicatie. Ging iets beter om even later nog wat extra toegediend te krijgen. Dat was beter. Wat een lieverds daar en zo bezorgt om mijn welzijn.
Ze vertelden me ook dat er een drain was geplaatst.
Rond 17 uur mocht ik terug naar de kamer waar mijn altijd lieve man ook net kwam binnengewandeld.
Na wat bijgekomen te zijn en eten.... o wat was dat lekker. Was al van de vorige nacht 12 uur dat ik niks meer ophad.
Rond 18.45 mocht ik huiwaarts.
Thuis heb ik mijn borstimplantaat bekeken. Dat is niet meer wit maar wat gelig geworden. Het is nog heel, zag inderdaad ook de vouw zitten die dokter Beekman had gezien op de echo en MRI. Ik zag ook dat er hier en daar hele kleine deukjes zijn. Is dat nu een vermindering van de siliconen in het implantaat? of komt dat omdat het er iets meer dan 5 jaar in heeft gezeten en het zo is gevormd? 5 jaar is nog vrij jong voor een prohese zeiden ze me.
Ik ben nu aan 1 kant plat. Maar voel me er niet slecht onder. Ik hoop ook zo dat dit gevoel blijft.
Ik moet de zachte uitwendige prothese nog proberen. Maar dat volgt wel 1 van de komende dagen. Over ca 2 weken mogen de hechting eruit.
Al bij al is de operatie me echt meegevallen. Nu rustig herstellen
Ik hoop dat dit verhaal jullie kan sterken in jullie traject naar verwijdering van de prothese(s).
Lieve dames veel sterkte, succes met de operatie. Jullie kunnen het.
Dikke kus en liefs
Faye
Hallo lieve allemaal,
Gisteren was het eindelijk zover verwijdering van mijn borstprothese.
De afgelopen maanden veel afleiding gehad in mijn sport, door de wedstrijden waar ik aan deel heb genomen. En toen begin februari waren er geen doelen meer, enkel nog trainen en werd de datum 28 februari voor mij heel voelbaar. Wel nog op het forum gelezen hoe het andere dames verging maar ik merkte dat ik veel onrust en spanning kreeg,
De dagen sleepten zich vooruit en werd heel onrustig, gespannen en slapen lukte steeds slechter. Ik had ook geregeld veel klachten en mijn thermostaat was weer heel erg stuk. Zo veel warmte die ik niet kwijt kon. En vooral mijn ogen en mond zo verschrikkelijk droog dat was ook niet fijn. MIjn geheugen was echt zo slecht. Ik ging echt twijfelen of ik niet aan het dementeren was
Maar gisteren was het eindelijk zover.
Ik moet zeggen onderweg naar het zh en in het zh was er ineens een totale rust in mijn hele lichaam. Bleek ook toen ze mijn hartslag op gingen meten 47. MIjn man keek ook al verbaast. Zei ik heb een rust in mijn lichaam die ik de afgelopen weken niet heb gevoeld. Het idee dat het eindelijk gaat gebeuren.
Toen ze me aansloten voor de operatie was mijn hartslag nog steeds rustig. Die ging pas wat hoger op het moment dat ik op de operatietafel lag. Alles flitste voorbij van de afgelopen jaren. Zal ik nu eindelijk eens alles af kunnen sluiten.
Ze waren echt allemaal zo super lief in het zh. De verpleging, anesthesist en mijn PC.
Ik lag onder zeil zijn rond 13.30 uur. De PC heeft de overtollige huid tijdens de operatie ook weggehaald om dat ik geen reconstructie wil. Ik wil niet meer onder narcose. De afgelopen jaren is er al zoveel gebeurt dat ik het gewriemel aan mijn lijf beu ben.
En toen ineens hoorde ik mijn naam roepen om wakker te worden, het was ca 16 uur. Ik keek gelijk onder de deken en daar zag ik dat mijn borstprothese was verwijdert. Gelijk was ik opgelucht en blij. Hij is eruit eindelijk. Wat een goed gevoel om wakker te worden. Ik kon echter niet goed inademen en had pijn. Ik kreeg gelijk pijnmedicatie. Ging iets beter om even later nog wat extra toegediend te krijgen. Dat was beter. Wat een lieverds daar en zo bezorgt om mijn welzijn.
Ze vertelden me ook dat er een drain was geplaatst.
Rond 17 uur mocht ik terug naar de kamer waar mijn altijd lieve man ook net kwam binnengewandeld.
Na wat bijgekomen te zijn en eten.... o wat was dat lekker. Was al van de vorige nacht 12 uur dat ik niks meer ophad.
Rond 18.45 mocht ik huiwaarts.
Thuis heb ik mijn borstimplantaat bekeken. Dat is niet meer wit maar wat gelig geworden. Het is nog heel, zag inderdaad ook de vouw zitten die dokter Beekman had gezien op de echo en MRI. Ik zag ook dat er hier en daar hele kleine deukjes zijn. Is dat nu een vermindering van de siliconen in het implantaat? of komt dat omdat het er iets meer dan 5 jaar in heeft gezeten en het zo is gevormd? 5 jaar is nog vrij jong voor een prohese zeiden ze me.
Ik ben nu aan 1 kant plat. Maar voel me er niet slecht onder. Ik hoop ook zo dat dit gevoel blijft.
Ik moet de zachte uitwendige prothese nog proberen. Maar dat volgt wel 1 van de komende dagen. Over ca 2 weken mogen de hechting eruit.
Al bij al is de operatie me echt meegevallen. Nu rustig herstellen
Ik hoop dat dit verhaal jullie kan sterken in jullie traject naar verwijdering van de prothese(s).
Lieve dames veel sterkte, succes met de operatie. Jullie kunnen het.
Dikke kus en liefs
Faye
Dankjewel voor het delen, je helpt ontzettend veel vrouwen hiermee
