Hallo lieve allemaal,
Hier ben ik weer na hele lange tijd.
Het is nu bijna 1,5 jaar geleden dat mijn implantaat is verwijdert en ik heb er tot op de dag van vandaag nog steeds geen spijt van. Niet alle klachten die ik had zijn verdwenen, dus daar leg ik me nu wel bij neer dat deze blijvend zijn. Deze klanten kunnen echt wel aan mijn verleden liggen door de chemobehandelingen en een stukje door de overgang.
Wat ik wel merk is dat ik echt wel een stuk fitter ben als voor de explantatie. Een aantal klachten zijn daadwerkelijk verdwenen dus dat heb ik echt wel weer gewonnen. Nog steeds sta ik voor de volle 100% achter mijn besluit. Zeker als ik mijn prothese dan weer eens bekijk en de deuken zie die erin zijn gevallen omdat er inhoud mist.
Een aantal maanden geleden heb ik zelfs weer een drempel genomen. Ik ben met een vriendin naar een drukke sauna geweest maar dan wel op een vrouwendag. Ik zie me nog niet naar een gemende sauna toe gaan. Dat is toch nog wel een stapje te ver.
Met mijn uitwendige prothese gaat het prima zowel op dagelijks als portief vlak.
Ik lees en volg het nieuws over de rechtzaak tegen Allergan.
Er werden onlangs vrouwen gevraagd om mee te doen aan een interview over de angstklachten van borstimplantaten van Allergan. Daar heb ik me voor opgegeven en ben ook uitgenodigd voor een gesprek.Volgende week donderdag zal dit plaats vinden.
Ik heb een rollercoaster aan emoties gehad de afgelopen jaren van angst, boosheid, verdriet, onbegrip. Gelukkig sta ik voor mijn gevoel nu veel sterker in mijn schoenen en ga met zelfvertrouwen door het leven.
Lieve allemaal heel veel succes bij het bewandelen van jullie pad. Vertrouw en volg altijd je gevoel, want je innerlijk stemmetje geeft echt wel aan welke kant je op moet en wat goed is voor je. Dat is waar ik de loop der jaren ook echt op ben gaan vertrouwen.
Liefs en dikke kus
Faye
Explantatie geamputeerde borst Faye / geen nieuwe reconstructie / sportieve vrouw met ervaring met uitwendige prothese
Hoi lieve schat, dat is lang geleden. Wat fijn om van je te horen! Voor andere vrouwen is het zo belangrijk om updates te lezen en echt te zien dat er wel degelijk vooruitgang kan zijn na explantatie. En vooral ook jouw specifieke situatie met eenzijdige amputatie en zonder nieuwe reconstructie verder. Ik ben zo trots op jou, sterke vrouw!
Dikke kus, Luna
Dikke kus, Luna
Bezoek onze website
~~~~~~
Meld je aan voor de collectieve rechtszaak tegen Allergan
~~~~~~
Meld je klachten bij het MEBI van het RIVM
~~~~~~
Neem contact op
"Soms is het leven niet anders. Je kan het aanvaarden of je kan het bevechten. Je kan gaan liggen of je kan opstaan." - Geschreven door een hele moedige en integere dame.
~~~~~~
Meld je aan voor de collectieve rechtszaak tegen Allergan
~~~~~~
Meld je klachten bij het MEBI van het RIVM
~~~~~~
Neem contact op
"Soms is het leven niet anders. Je kan het aanvaarden of je kan het bevechten. Je kan gaan liggen of je kan opstaan." - Geschreven door een hele moedige en integere dame.
Hallo lieve allemaal,
Effe een update over het gesprek met de psychologe voor de rechtzaak tegen Allergan.
Heb een heel fijn gesprek gehad met die mevrouw. Echt super.
Ze stelde gericht vragen en gaanderweg het gesprek merkte ik dat ik toch best wel weer emotioneel werd over de weg die ik bewandelt heb, om te komen waar ik nu ben.
Ik heb hier en daar wat traantjes gelaten bij het vertellen. Ik ging weer terug naar het begin waar ik op veel onbegrip stuitte. Het gevoel dat ik bij mijn artsen in het ziekenhuis de eerste vrouw was die haar zorgen aankaarte over mijn implantaat. Bij vragen waar kan ik terecht als ik hem eruit wil, bij geen enkele arts een antwoord kreeg.
En 4 jaar later toen ik zelfverzekerd zei ik wil hem eruit, er door de assistente van de PC werd gezegd dat gaat zeker lukken want er zijn zoveel vrouwen die dat laten doen. Als ook bij de mamapoli, en ik ze aankeek en zei: ik wil nu een eerlijk antwoord ben ik de enige vrouw die hier mee rondloopt en zich zorgen maakt. Dat geloof ik niet.
Toen kwam er schoorvoetend uit : nee je bent niet de enige, maar wel iemand die zich er wel heel erg druk om maakt.
Ik weet nog dat ik later tegen mijn man zei: zie je nou wel, ik wist het, ik wist het dat ik niet de enige ben. Wat moet een mens vechten voor zichzelf.
Weet je wat ik zo erg vindt , is dat je borstkanker hebt gehad, je een gezond lijf wil en er toch een tikkende tijdbom in je lijf zit. En die wou ik eruit. Het lijkt wel een wereld waarbij gegeven is gegeven klinkt en je kan het niet teruggeven.
En ik herinner me ook de boosheid op Allergan omdat ze die dingen gewoon kunnen plaatsen zonder goed onderzoek. Nu zijn we jaren verder en gelukkig is er op het gebied al veel verandert. Vrouwen worden nu veel meer gewaarschuwd voor de risico's. Dat was in 2016 heel anders toen mijn avontuur begon na operatie van borstkanker en ik een expander kreeg en 1 jaar later een implantaat. Want de PC vertelde dat ze werkte met de Rolls Royce onder de implantaten. Nu denk ik wat een lachtertje want dat kan helemaal niet.
De auto's ondergaan de allerlei controles maar implantaten die ze in een lijf stoppen dat kon gewoon zo omdat het gezegd werd dat het goede producten zijn.
En toen hij er eindelijk uit was geconfronteerd werd met deuken in mijn implantaat. Wat heb ik toen gehuild omdat ik zeker wist dit is een goede beslissing. Die inhoud had zich verspreid in mijn lichaam. Maar niet omdat hij kapot was, gewoon omdat de siliconen uit het implantaat in je lichaam gaan zweven.
Lieve dames hoop dat jullie wat hebben aan deze update en sluit je aan bij de rechtzaak. Je hebt er echt niks mee te verliezen en kan er enkel mee winnen. Vooral de winst dat alles in de openheid komt en dat bedrijven zoals Allergan niet zomaar iets in je lichaam kunnen stoppen waar weinig controle op is. Dat we vrouwen in de toekomst wijzer kunnen maken en kunnen waarschuwen voor de gevaren.
Liefs
Faye
Effe een update over het gesprek met de psychologe voor de rechtzaak tegen Allergan.
Heb een heel fijn gesprek gehad met die mevrouw. Echt super.
Ze stelde gericht vragen en gaanderweg het gesprek merkte ik dat ik toch best wel weer emotioneel werd over de weg die ik bewandelt heb, om te komen waar ik nu ben.
Ik heb hier en daar wat traantjes gelaten bij het vertellen. Ik ging weer terug naar het begin waar ik op veel onbegrip stuitte. Het gevoel dat ik bij mijn artsen in het ziekenhuis de eerste vrouw was die haar zorgen aankaarte over mijn implantaat. Bij vragen waar kan ik terecht als ik hem eruit wil, bij geen enkele arts een antwoord kreeg.
En 4 jaar later toen ik zelfverzekerd zei ik wil hem eruit, er door de assistente van de PC werd gezegd dat gaat zeker lukken want er zijn zoveel vrouwen die dat laten doen. Als ook bij de mamapoli, en ik ze aankeek en zei: ik wil nu een eerlijk antwoord ben ik de enige vrouw die hier mee rondloopt en zich zorgen maakt. Dat geloof ik niet.
Toen kwam er schoorvoetend uit : nee je bent niet de enige, maar wel iemand die zich er wel heel erg druk om maakt.
Ik weet nog dat ik later tegen mijn man zei: zie je nou wel, ik wist het, ik wist het dat ik niet de enige ben. Wat moet een mens vechten voor zichzelf.
Weet je wat ik zo erg vindt , is dat je borstkanker hebt gehad, je een gezond lijf wil en er toch een tikkende tijdbom in je lijf zit. En die wou ik eruit. Het lijkt wel een wereld waarbij gegeven is gegeven klinkt en je kan het niet teruggeven.
En ik herinner me ook de boosheid op Allergan omdat ze die dingen gewoon kunnen plaatsen zonder goed onderzoek. Nu zijn we jaren verder en gelukkig is er op het gebied al veel verandert. Vrouwen worden nu veel meer gewaarschuwd voor de risico's. Dat was in 2016 heel anders toen mijn avontuur begon na operatie van borstkanker en ik een expander kreeg en 1 jaar later een implantaat. Want de PC vertelde dat ze werkte met de Rolls Royce onder de implantaten. Nu denk ik wat een lachtertje want dat kan helemaal niet.
De auto's ondergaan de allerlei controles maar implantaten die ze in een lijf stoppen dat kon gewoon zo omdat het gezegd werd dat het goede producten zijn.
En toen hij er eindelijk uit was geconfronteerd werd met deuken in mijn implantaat. Wat heb ik toen gehuild omdat ik zeker wist dit is een goede beslissing. Die inhoud had zich verspreid in mijn lichaam. Maar niet omdat hij kapot was, gewoon omdat de siliconen uit het implantaat in je lichaam gaan zweven.
Lieve dames hoop dat jullie wat hebben aan deze update en sluit je aan bij de rechtzaak. Je hebt er echt niks mee te verliezen en kan er enkel mee winnen. Vooral de winst dat alles in de openheid komt en dat bedrijven zoals Allergan niet zomaar iets in je lichaam kunnen stoppen waar weinig controle op is. Dat we vrouwen in de toekomst wijzer kunnen maken en kunnen waarschuwen voor de gevaren.
Liefs
Faye
Heel mooi geschreven lieve schat! Moet alweer een traantje laten vallen.Faye schreef: ↑11 jul 2024 14:29Hallo lieve allemaal,
Effe een update over het gesprek met de psychologe voor de rechtzaak tegen Allergan.
Heb een heel fijn gesprek gehad met die mevrouw. Echt super.
Ze stelde gericht vragen en gaanderweg het gesprek merkte ik dat ik toch best wel weer emotioneel werd over de weg die ik bewandelt heb, om te komen waar ik nu ben.
Ik heb hier en daar wat traantjes gelaten bij het vertellen. Ik ging weer terug naar het begin waar ik op veel onbegrip stuitte. Het gevoel dat ik bij mijn artsen in het ziekenhuis de eerste vrouw was die haar zorgen aankaarte over mijn implantaat. Bij vragen waar kan ik terecht als ik hem eruit wil, bij geen enkele arts een antwoord kreeg.
En 4 jaar later toen ik zelfverzekerd zei ik wil hem eruit, er door de assistente van de PC werd gezegd dat gaat zeker lukken want er zijn zoveel vrouwen die dat laten doen. Als ook bij de mamapoli, en ik ze aankeek en zei: ik wil nu een eerlijk antwoord ben ik de enige vrouw die hier mee rondloopt en zich zorgen maakt. Dat geloof ik niet.
Toen kwam er schoorvoetend uit : nee je bent niet de enige, maar wel iemand die zich er wel heel erg druk om maakt.
Ik weet nog dat ik later tegen mijn man zei: zie je nou wel, ik wist het, ik wist het dat ik niet de enige ben. Wat moet een mens vechten voor zichzelf.
Weet je wat ik zo erg vindt , is dat je borstkanker hebt gehad, je een gezond lijf wil en er toch een tikkende tijdbom in je lijf zit. En die wou ik eruit. Het lijkt wel een wereld waarbij gegeven is gegeven klinkt en je kan het niet teruggeven.
En ik herinner me ook de boosheid op Allergan omdat ze die dingen gewoon kunnen plaatsen zonder goed onderzoek. Nu zijn we jaren verder en gelukkig is er op het gebied al veel verandert. Vrouwen worden nu veel meer gewaarschuwd voor de risico's. Dat was in 2016 heel anders toen mijn avontuur begon na operatie van borstkanker en ik een expander kreeg en 1 jaar later een implantaat. Want de PC vertelde dat ze werkte met de Rolls Royce onder de implantaten. Nu denk ik wat een lachtertje want dat kan helemaal niet.
De auto's ondergaan de allerlei controles maar implantaten die ze in een lijf stoppen dat kon gewoon zo omdat het gezegd werd dat het goede producten zijn.
En toen hij er eindelijk uit was geconfronteerd werd met deuken in mijn implantaat. Wat heb ik toen gehuild omdat ik zeker wist dit is een goede beslissing. Die inhoud had zich verspreid in mijn lichaam. Maar niet omdat hij kapot was, gewoon omdat de siliconen uit het implantaat in je lichaam gaan zweven.
Lieve dames hoop dat jullie wat hebben aan deze update en sluit je aan bij de rechtzaak. Je hebt er echt niks mee te verliezen en kan er enkel mee winnen. Vooral de winst dat alles in de openheid komt en dat bedrijven zoals Allergan niet zomaar iets in je lichaam kunnen stoppen waar weinig controle op is. Dat we vrouwen in de toekomst wijzer kunnen maken en kunnen waarschuwen voor de gevaren.
Liefs
Faye
Je bent een powervrouw!
Kuss Luna
Bezoek onze website
~~~~~~
Meld je aan voor de collectieve rechtszaak tegen Allergan
~~~~~~
Meld je klachten bij het MEBI van het RIVM
~~~~~~
Neem contact op
"Soms is het leven niet anders. Je kan het aanvaarden of je kan het bevechten. Je kan gaan liggen of je kan opstaan." - Geschreven door een hele moedige en integere dame.
~~~~~~
Meld je aan voor de collectieve rechtszaak tegen Allergan
~~~~~~
Meld je klachten bij het MEBI van het RIVM
~~~~~~
Neem contact op
"Soms is het leven niet anders. Je kan het aanvaarden of je kan het bevechten. Je kan gaan liggen of je kan opstaan." - Geschreven door een hele moedige en integere dame.