SVS-MELDPUNT KLACHTEN SILICONEN

Lieve allemaal,
Ik heb het achter de rug en zit in de auto naar huis. Alles is goed gegaan. Als ik naar beneden kijk moet ik steeds huilen, want het is zo plat. Maar heb gezien wat eruit is gekomen en ben opgelucht dat ze eruit zijn en blij al zo ver te zijn. Nu herstellen. Ik schrijf snel een uitgebreider verhaal maar wilde jullie dit even laten weten. Jullie hebben me zo geholpen. Ik kan dit verder met niemand (manlief daargelaten) delen en jullie zijn echt een steun, dankjulliewel daarvoor!! Veel liefs.

Lieve dappere Lien. Vind het erg dat je zo verdrietig bent.
Pak je rust en geef jezelf de tijd om aan je nieuwe borstjes te wennen. De opluchting gaat zeker weten overheersen. Het is bij mij ook niets en ik ben er al helemaal aan gewend, ik ben oprecht blij ermee.
Dat gun ik jou ook! Blijf er vooral veel naar kijken en aan voelen zou ik je willen adviseren. Ik kijk uit naar je verhaal. Veel liefs!

Yeahhh dappere vrouw!
Je hebt het achter de rug. Nu rustig herstellen. Je verdriet mag er zijn... omarm jezelf en geef alles de tijd.
Dat je opluchting ervaart is een goed teken. Ik hoop dat je opluchting de overhand gaat nemen en dat je je verdriet een plekje kan gaan geven.
Heel veel liefs dappere vrouw.
Essi

Daar ben ik weer. Intussen thuis op bed gesetteld, man en ouders bijgepraat en kindjes gekust. Wat een achtbaan is dit, fysiek en mentaal. De aanloop naar de ingreep duurde lang, ziekenhuisbezoeken en het wachten op 20 maart. Deze week voelde ik me wel relaxt maar was ik zo moe, toch door de spanning denk ik. Nu voel ik opluchting en verdriet tegelijk. Als ik in de spiegel kijk of naar beneden zie ik hetzelfde beeld als toen ik 20 was, plat.

Ik ben nooit openlijk geweest over m'n implantaten, ik schaamde me ervoor omdat het gepaard gaat met associaties van 'Pamela Anderson types' en zo ben ik niet. Ik had heel weinig borstontwikkeling, niet niks, maar wel bijna niks. Op m'n 19e naar de pc, vergoeding vanuit de zorgverzekering en op mn 20e had ik ze. 17 jaar lang ben ik er heel gelukkig mee geweest. Ik voelde me altijd mismaakt, incompleet, geen vrouw. Nu was ik 'normaal'. Ik kreeg 175cc per borst, ze zijn altijd heel bescheiden geweest. Mij is toen niets verteld over deze risico's, ik kon er geen kanker van krijgen, gewoon bv geven en ze konden 15jr meegaan/soms wel levenslang blijven zitten. Ik was gewoon blij een 'normaal' lichaam te hebben. Als ik nu terugkijk besef ik me dat ik ook voor die tijd prachtig was.

De eerste jaren ging ik op controle naar het ziekenhuis, er zat een bobbel, waarschijnlijk omdat de incisie niet diep genoeg was. Beide zouden ze onder de spier geplaatst zijn. De mri wees uit dat er een op en een onder de spier zit, waarschijnlijk geplaatst door een student, daar heb ik nooit toestemming voor gegeven.

In 2019 ivm zorgen over die knobbel een echo gehad, rechterkant niet bekeken. Alles leek goed, dus een kindje gekregen en lang bv gegeven. 4 maanden na de bv te hebben afgebouwd bleek rechts een intracapsulaire ruptuur(!). Ik moest huilen, pc begreep niet waarom. Volgens het ziekenhuis niet erg, alles zat in het kapsel, ivm corona een jaar wachten op de operatie kon geen kwaad. Pc liet al protheses zien want niets terug plaatsen zou niet fraai worden. Theezakjes noemde ze, en ook een uitgedroogde pruim omdat ik geen vet heb en door het te vormen littekenweefsel zou het gaan inklinken. Ik zou deuken gaan krijgen, dat gaan we nu zien. Veel verdriet heb ik daarvan gehad.

Toen naar Dr kappel, zij voelt nu als mijn reddende engel. Ik kon ivm mijn problematiek, want ik heb ook lichamelijke klachten waarvan zij aangeeft dat het door de implantaten komt, gelukkig met 6.5 week terecht. De afgelopen weken stonden volledig in het teken van angst en aftellen. Want vandaag was het zo ver. Ik keek echt uit naar de narcose want het leek me wel heerlijk die slaap, en dat was het ook. Ik was vooraf angstig en huilerig maar het team stelde me gerust. Ik ging op de operatietafel en moest al snel weer wakker worden helaas want ik lag nog zo fijn te dromen. Bij beide dames voor mij waren de implantaten kapot, een van hen had zelfs 3 scans in het ziekenhuis gehad en toch was het kapot. Ik was nummer 3, ook 1 kapot. Ik vind deze praktijken waarbij gevaarlijke implantaten worden geplaatst zo erg. Het is de lotto, als je geluk hebt gaat het goed maar het kan ook goed mis gaan en dan heb je gewoon pech gehad.

Dr Kappel gaf aan dat het goed ging, de kapsels zijn netjes verwijderd en ze was erg tevreden met hoe schoon ze het heeft kunnen maken. Ik vroeg naar de achtergebleven siliconen in m'n lijf. Het lichaam kan zichzelf grotendeels goed herstellen zei ze. Dat stelt echt gerust. Het meest bang was ik voor het zien van de implantaten. Eentje is mooi, helemaal dicht maar wel 'veel leger'. De ander was alsof hij in gele lijm gedoopt was, ik denk dat de schil alles heeft doorgelaten terwijl er geen echte scheur of snee in de schil zelf zat. Pc noemde iets over ernstig zweten, ik denk dat de hele schil poreus was.

Ik ga ze bewaren voor m'n Kids later. Kennelijk wordt de inhoud/ingrediënten niet vrijgegeven, als blijkt dat zij via zwangerschap en bv hier ook aan zijn blootgesteld en er klachten van ontwikkelen dan kan een laboratorium misschien nog onderzoeken wat erin zat. Ik hoop dat het nooit nodig zal zijn. Ze lijken kerngezond.

Ik schrik steeds van de aanblik. Het verband zo strak eromheen, 't is zo plat. De pijn begint langzaam te komen nu. Daar waar de incisies zitten. Mentaal vind ik het niet niks. Het voelt alsof ik een borstamputatie heb gehad. Ik heb geen kanker maar waarschijnlijk wel siliconen in m'n lijf en kan het nauwelijks delen. Gekukkig zijn jullie er. Dankjulliewel voor de steun en ik houd jullie op de hoogte.
Xx

Lieve Lien wat een opluchting dat de operatie goed gegaan is . heel veel beterschap ❤❤❤

Het is een vreselijke achtbaan Lien. En daar ben je niet zomaar uit wanneer de protheses eruit zijn. Alles moet nu een plek krijgen. Ik lees volgens mij bij jou ook teleurstelling en boosheid bij artsen, dat heb ik ook, ik ben zo teleurgesteld en wantrouwig geworden de afgelopen maanden. Ik heb de eerste week iedere dag naar mijn vieze kapotte prothese gekeken en ik vat nog steeds niet met hoeveel gemak dit wordt verkocht. Je bent verlost Lien. Zoals je schrijft ben je hartstikke slank daar passen jouw borstjes vast heel goed bij. Lekker uitrusten, het wordt vanaf nu alleen maar beter X

Lieve Lien,

Je hebt het achter de rug! Ik ben zo ongelooflijk trots op je!
Bedankt voor het delen van je openhartige verhaal. Ik vind het ongelooflijk hoe die pc jou nieuwe protheses wilde aanpraten door zulke kwetsende dingen te zeggen! En dat alleen maar om haar eigen zakken te vullen, want aan jouw gezondheid/welzijn werd niet gedacht...

Die rollercoaster van emoties is heel normaal. Ik ben blij om te horen dat iedereen hier op het forum je zo tot steun is! Voor mij geldt dat ook. Net als bij jou weet alleen mijn man van de explantatie, dus dan is zo'n forum een enorme steun!

Nu rustig bijkomen en herstellen. Heel veel sterkte lieverd!

Liefs Marie

Sorry dat ik niet eerder kon schrijven
Ga nu je verhaal lezen <3

Lieve Lien, na zoveel jaren iedere dag een nieuw verhaal, of meerdere nieuwe verhalen, binnen te krijgen, blijf ik verdriet voelen en is het net alsof ik alles iedere keer voor het eerst hoor. De lange weg die jullie stuk voor stuk moeten afleggen..het doet me heel veel pijn
Ik heb het vaak zwaar met mijn eigen leven en gezondheid en dan heb ik eigenlijk geen energie meer over, maar voor jullie ga ik door. Iedere dag, want ik weet zo goed waar jullie doorheen gaan. Maar ik ben dankbaar dat jullie er ook voor elkaar kunnen zijn, want dit is de enige plek waar de vrouwen zich gehoord en gesteund voelen.
Ik probeer iedere keer wat afstand te nemen, maar het lukt me nooit. Het lukt me nooit om op de achtergrond aanwezig te zijn. Maar nu ga ik wel stoppen voor vandaag.
Weet dat alles goed komt uiteindelijk en dat jij je weg zult vinden, ok? Je bent ongelofelijk sterk!

Heel veel kusjes en liefs lieverd!!!!

xxxjes Luna <3 <3 <3

(geen smileys op pc..)

Lieve lien,

Ik snap je helemaal, ik was ook echt helemaal plat voor mijn gevoel na de operatie....
Ik kreeg mijn eerste operatie omdat ik compleet GEEN borstgroei had, en een zogeheten kippenborst had met wat rare bubbels cystes...
En nu na zolang implantaten heb ik uiteindelijk meer overgehouden dan ik ooit had...

Deze periodes gaan met ups en downs , en dat is heel normaal...
Ik ben nu 10 dagen na de operatie en bij mij veranderen ze nog steeds om de dag...

En het is echt waar, ze worden met de dagen steeds mooier...
En wat zijn ze zacht .....
Ook ik heb mijn dip dagen gehad, maar ook daar kom je weer uit....
En natuurlijk zijn wij er ook altijd om je bij te staan, naar je te luisteren, en waar je af en toe ook even je moeilijkheden kwijt kunt.

Ik ben er voor je in ieder geval.

Voor nu een voorspoedig herstel toegewenst.
You did it girl!! Ik ben trots op je

Dikke knuffel

Goedemorgen lieve Lien,

Hoe is het met je? Heb je een beetje kunnen slapen vannacht?

Liefs Marie

Lieve Lien,

Sterkte met je proces, het is niet niks. Ook ik had zo n kapotte gele prothese, zo naar om te zien en wat voor ellende het aangericht heeft!
Maar ze zijn er uit. Nu goed herstellen en jezelf de tijd te gunnen om te wennen aan je nieuwe borsten. Die veranderen echt nog!
Xxx

Dag lieve dames,
Bedankt voor jullie berichtjes en lieve woorden, dat stelt gerust. Ik heb een paar uurtjes heerlijk geslapen en werd om 1 uur wakker van de pijn. Toen 2 paracetamol ingenomen, wist niet of dat wel mag samen met de naproxen, en toen uren wakker gelegen. Zoveel te verwerken en gedachten over siliconenmigratie en bv aan m'n kinderen. De jongste is net 1, en 1 implantaat was rondom lijmerig (wel in 't kapsel gelukkig).

Ik wilde de eerste dagen niet kijken, maar heb net onder het verband gegluurd. Natuurlijk vind ik het bij mezelf heel heel lelijk, veel erger dan alle foto's die ik voorheen heb bekeken vlak na explantatie.
Het merendeel van de golving die ik zag was het verbandje onder de top, domper. Rechts lijkt alleen maar een hangend huidje. Pff. Maar het is achter de rug gelukkig, die nare gedachten helpen nu niet. Ik ga m'n best doen wat positiever te worden.

Hi lieve Lien , ik snap jouw gevoel echt goed ! Heel herkenbaar wat je schrijft .

Ik was jarenlang gewend aan het hebben van borsten dat ik gewoon bijna was vergeten dat mijn lichaam mét borsten niet m’n eigen echte lichaam was. Ik voelde mij (in het begin) na explantatie net als jij ook soort van “geamputeerd “.

Het is een knop in je hoofd die ahw omgezet moet worden om tot het besef te komen dat je na explantatie juist beter gaat worden ipv ziek en “geamputeerd” bent.

En het is heel normaal dat je borsten er nu nog verfrommeld uitzien maar dat gaat echt echt écht bijtrekken.
Liefs Tess

Lieve lien,

Ik herken je verhaal helemaal hoor...
De eerste x kijken schrik je enorm...
Maar zoals vele al zeggen...het wordt echt waar mooier
Ik zal je hier 2 fotos laten zien...
1e vlak na de explantatie, en de 2e 10 dagen later...
Ze komen echt goed bij...
Geef jezelf de tijd, en de emoties gingen bij mij ook met ups en downs....

Dikke knuffel