Explantatie dr. Kappel
Geplaatst: 27 aug 2015 20:24
Implantaten:[size=18] MCGHAN[/size]
Hallo allemaal.
Bij deze wil ik mij ook graag voorstellen. Ik ben een moeder en oma van 60 jaar en had (tot zondagmorgen jl!!!!) borstimplantaten van MC Ghan anatomisch op de spier van 360 gram elk. Na jaren ongelukkig te zijn geweest met mijn kleine borstjes (ietwat tubereus) had ik na een lange en heel moeilijke periode dan eindelijk de beslissing genomen om mijn borsten te laten vergroten en wat was ik blij en trots destijds op mijn rondingen, die goed bij de rest van mijn lijf pasten tot.......ja tot ik medio 2011 plotsklaps erg ziek werd en er bij mij de schildklierziekte "ziekte van Graves" werd geconstateerd. In juli van datzelfde jaar begon mijn rechterborst (eigenlijk van het ene op het andere moment) 2 maten op te zetten tot een hele harde, pijnlijke en rode borst. Dit duurde maandenlang totdat het een beetje slonk om vervolgens weer in herhaling te vervallen. Mijn linkerborst heeft al die tijd ietwat minder mee gedaan, maar was ook niet meer goed. Wat voelde ik me ongelukkig en niemand die kon zeggen wat er aan de hand was en tot overmaat van ramp begon ik eind 2011 ook de oogziekte van Graves te ontwikkelen. Deze is in de daaropvolgende maanden zo ernstig geworden dat ik 3 maanden lang elke week naar het EMC in Rotterdam moest voor een prednisoninfuus. Op dit moment (dus ruim 4 jaar later) is mijn schildklier op 1 april verwijderd en moeten mijn anti-stoffen nog steeds gaan dalen om in aanmerking te komen voor de oogoperaties (dit zullen er nog 4 in totaal zijn gedurende een periode van 2 jaar)
Enkele jaren geleden ben ik aan het googelen geslagen en ben op het meldpunt terechtgekomen en heb me redelijk "ingelezen". Op het moment dat ik dacht om actie te gaan ondernemen werd ik behoorlijk onverwacht gedotterd wegens een vernauwing aan de linker kransslagader van 95%, waardoor je 1 jaar medicatie in moet nemen en dus absoluut niet geopereerd mocht worden. Weer afwachten tot begin dit jaar en toen kwam de totale verwijdering van de schildklier ertussen (nu dus 5 maanden geleden) maar ondertussen heb ik dus niet stilgezeten en heb goed gekeken door welke chirurg ik geholpen wilde worden.
Toen het sein op "groen" stond en ik weer geopereerd mocht worden heb ik snel een afspraak met dr. Kappel gemaakt en wat is deze vrouw een schat! Zij weet als geen ander wat siliconen met je kunnen doen (zelf ben ik er al een aantal jaren van overtuigd dat mijn auto-immuunziekte wel samen MOET hangen met de siliconen, dit ondanks het ongeloof van sommige artsen) Ik had kapselcontractie IV en mijn kapsels van beide borsten waren heel erg dik. Gelukkig kwamen de implantaten er heel uit. Dit was mijn grote angst.....wat als ze er kapot uitkomen......Omdat ik zo ziek ben en kapsel IV had ontwikkeld wilde dr Kappel niet lang wachten en ben ik dus binnen 2 weken na mijn eerste consult geholpen. Een geluk: geen tijd om te veel na te denken! Op dit moment zijn ze (ja, weer mijn borstJES) heel leeg.......aardig klein......heel gerimpeld... moet ik mijn rechtertepel zoeken en ben ik nog aan het bijkomen van de operatie, maar wat ben ik BLIJ!!!! Geen implantaten meer in mijn lijf en hoe ze er nu ook uit zien.....dit ben IK!!!
Ook mijn man is blij voor mij en ziet dit als "weer iets nieuws" en inderdaad...liefde is niet alleen de buitenkant....
Natuurlijk is het afwachten hoe het verder zal gaan met het herstel en hoe ze er uit gaan zien. Ook heeft dr. Kappel mij gewaarschuwd dat de Graves weer tijdelijk kan verergeren, maar er was geen keus meer.
Ik ben ook enorm blij met de steun van dr. Kappel èn haar team (die altijd zeer snel reageerden op mijn vragen....SUPER) èn ook blij met dit meldpunt (en dank voor de persoonlijke mail van februari van dit jaar) want nog steeds lopen er teveel vrouwen rond die ook met dit probleem zitten en weinig / geen gehoor krijgen!
Zoals vele vrouwen hebben we allemaal ons persoonlijk verhaal, we willen gewoonweg geen implantaten meer of we zijn ziek geworden. Maar juist door al die verhalen kun je elkaar steunen en helpen om door te zetten!
Hallo allemaal.
Bij deze wil ik mij ook graag voorstellen. Ik ben een moeder en oma van 60 jaar en had (tot zondagmorgen jl!!!!) borstimplantaten van MC Ghan anatomisch op de spier van 360 gram elk. Na jaren ongelukkig te zijn geweest met mijn kleine borstjes (ietwat tubereus) had ik na een lange en heel moeilijke periode dan eindelijk de beslissing genomen om mijn borsten te laten vergroten en wat was ik blij en trots destijds op mijn rondingen, die goed bij de rest van mijn lijf pasten tot.......ja tot ik medio 2011 plotsklaps erg ziek werd en er bij mij de schildklierziekte "ziekte van Graves" werd geconstateerd. In juli van datzelfde jaar begon mijn rechterborst (eigenlijk van het ene op het andere moment) 2 maten op te zetten tot een hele harde, pijnlijke en rode borst. Dit duurde maandenlang totdat het een beetje slonk om vervolgens weer in herhaling te vervallen. Mijn linkerborst heeft al die tijd ietwat minder mee gedaan, maar was ook niet meer goed. Wat voelde ik me ongelukkig en niemand die kon zeggen wat er aan de hand was en tot overmaat van ramp begon ik eind 2011 ook de oogziekte van Graves te ontwikkelen. Deze is in de daaropvolgende maanden zo ernstig geworden dat ik 3 maanden lang elke week naar het EMC in Rotterdam moest voor een prednisoninfuus. Op dit moment (dus ruim 4 jaar later) is mijn schildklier op 1 april verwijderd en moeten mijn anti-stoffen nog steeds gaan dalen om in aanmerking te komen voor de oogoperaties (dit zullen er nog 4 in totaal zijn gedurende een periode van 2 jaar)
Enkele jaren geleden ben ik aan het googelen geslagen en ben op het meldpunt terechtgekomen en heb me redelijk "ingelezen". Op het moment dat ik dacht om actie te gaan ondernemen werd ik behoorlijk onverwacht gedotterd wegens een vernauwing aan de linker kransslagader van 95%, waardoor je 1 jaar medicatie in moet nemen en dus absoluut niet geopereerd mocht worden. Weer afwachten tot begin dit jaar en toen kwam de totale verwijdering van de schildklier ertussen (nu dus 5 maanden geleden) maar ondertussen heb ik dus niet stilgezeten en heb goed gekeken door welke chirurg ik geholpen wilde worden.
Toen het sein op "groen" stond en ik weer geopereerd mocht worden heb ik snel een afspraak met dr. Kappel gemaakt en wat is deze vrouw een schat! Zij weet als geen ander wat siliconen met je kunnen doen (zelf ben ik er al een aantal jaren van overtuigd dat mijn auto-immuunziekte wel samen MOET hangen met de siliconen, dit ondanks het ongeloof van sommige artsen) Ik had kapselcontractie IV en mijn kapsels van beide borsten waren heel erg dik. Gelukkig kwamen de implantaten er heel uit. Dit was mijn grote angst.....wat als ze er kapot uitkomen......Omdat ik zo ziek ben en kapsel IV had ontwikkeld wilde dr Kappel niet lang wachten en ben ik dus binnen 2 weken na mijn eerste consult geholpen. Een geluk: geen tijd om te veel na te denken! Op dit moment zijn ze (ja, weer mijn borstJES) heel leeg.......aardig klein......heel gerimpeld... moet ik mijn rechtertepel zoeken en ben ik nog aan het bijkomen van de operatie, maar wat ben ik BLIJ!!!! Geen implantaten meer in mijn lijf en hoe ze er nu ook uit zien.....dit ben IK!!!
Ook mijn man is blij voor mij en ziet dit als "weer iets nieuws" en inderdaad...liefde is niet alleen de buitenkant....
Natuurlijk is het afwachten hoe het verder zal gaan met het herstel en hoe ze er uit gaan zien. Ook heeft dr. Kappel mij gewaarschuwd dat de Graves weer tijdelijk kan verergeren, maar er was geen keus meer.
Ik ben ook enorm blij met de steun van dr. Kappel èn haar team (die altijd zeer snel reageerden op mijn vragen....SUPER) èn ook blij met dit meldpunt (en dank voor de persoonlijke mail van februari van dit jaar) want nog steeds lopen er teveel vrouwen rond die ook met dit probleem zitten en weinig / geen gehoor krijgen!
Zoals vele vrouwen hebben we allemaal ons persoonlijk verhaal, we willen gewoonweg geen implantaten meer of we zijn ziek geworden. Maar juist door al die verhalen kun je elkaar steunen en helpen om door te zetten!
Een oppepper!
) Praat er zelfs tegen 
