Explantatie en lipofilling (geamputeerde borsten) Maria 28 februari dr. Huizinga
Geplaatst: 01 mar 2020 18:54
Lieve allemaal, daar ben ik ook!
De operatie vrijdag is gister goed gegaan. Ik was half 2 aan de beurt om half 5 op de uitslaap kamer en half 6 op de afdeling. Daarna vooral opluchting en tranen van blijdschap het achter de rug te hebben.
En wat een fijne en bijzondere chirurg, tijdens de inleiding op de narcose en ze nog haar woordje deed naar het team over mijn situatie en wat er moest gaan gebeuren moest ik huilen, stukje spanning en opluchting eindelijk verlost te worden.
Ze stond naast me hield mijn hand vast tot ik weg was. Hoe mooi!
1 prothese had dus een scheur, andere intact maar beide slap en verbleekt. Ik mocht niet naar huis en moest een nacht in het ziekenhuis blijven. Veel pijn, misselijk en niet kunnen slapen. Ook heel verdrietig geweest. Ook bij het zien van mijn nieuwe borst ( jes) was het wel even slikken. Gelukkig kreeg ik een injectie morfine tijdens de nacht tegen de pijn. Maar dat zat hem vooral in die strakke band om mijn buik. Ik kan die bijna niet verdragen. Gister in de loop van dag mocht ik naar huis. Vandaag helaas erg misselijk en last van die band. Eerst kon ik al geen kleding verdragen dus dit is nog een uitdaging. Mix nu pijn, verdriet en opluchting. Net overgegeven, niet fijn maar wel even en opgelucht dat ik zelfs even een berichtje typ!
Pijn aan mijn borsten zelf heb ik bijna niet.
Zal allemaal tijd nodig hebben.
Ik heb aan je gedacht Scorpio. Ik ben ook heel blij voor jou dat je het achter de rug hebt. Veel beterschap!
Heeft iemand nog tips rondom die band voordat ik daar gillend gek van wordt?
En bij ontslag kwam de dienstdoende PC en ik zat klaar met mijn 2 maten aan BH’s maar zij vertelde mij de eerste 2 weken niets te dragen. Want dat zou de lipofilling, het vetweefsel plat drukken.
Terwijl ik altijd hoor wel iets te dragen?
Ik weet het nu niet meer..
Bedankt en later meer!
Liefs Maria
De operatie vrijdag is gister goed gegaan. Ik was half 2 aan de beurt om half 5 op de uitslaap kamer en half 6 op de afdeling. Daarna vooral opluchting en tranen van blijdschap het achter de rug te hebben.
En wat een fijne en bijzondere chirurg, tijdens de inleiding op de narcose en ze nog haar woordje deed naar het team over mijn situatie en wat er moest gaan gebeuren moest ik huilen, stukje spanning en opluchting eindelijk verlost te worden.
Ze stond naast me hield mijn hand vast tot ik weg was. Hoe mooi!
1 prothese had dus een scheur, andere intact maar beide slap en verbleekt. Ik mocht niet naar huis en moest een nacht in het ziekenhuis blijven. Veel pijn, misselijk en niet kunnen slapen. Ook heel verdrietig geweest. Ook bij het zien van mijn nieuwe borst ( jes) was het wel even slikken. Gelukkig kreeg ik een injectie morfine tijdens de nacht tegen de pijn. Maar dat zat hem vooral in die strakke band om mijn buik. Ik kan die bijna niet verdragen. Gister in de loop van dag mocht ik naar huis. Vandaag helaas erg misselijk en last van die band. Eerst kon ik al geen kleding verdragen dus dit is nog een uitdaging. Mix nu pijn, verdriet en opluchting. Net overgegeven, niet fijn maar wel even en opgelucht dat ik zelfs even een berichtje typ!
Pijn aan mijn borsten zelf heb ik bijna niet.
Zal allemaal tijd nodig hebben.
Ik heb aan je gedacht Scorpio. Ik ben ook heel blij voor jou dat je het achter de rug hebt. Veel beterschap!
Heeft iemand nog tips rondom die band voordat ik daar gillend gek van wordt?
En bij ontslag kwam de dienstdoende PC en ik zat klaar met mijn 2 maten aan BH’s maar zij vertelde mij de eerste 2 weken niets te dragen. Want dat zou de lipofilling, het vetweefsel plat drukken.
Terwijl ik altijd hoor wel iets te dragen?
Ik weet het nu niet meer..
Bedankt en later meer!
Liefs Maria